روز مرگی ها

میدونین، اولین فحش رو وقتی میخورین که واسه پیشواز خط تلفنتون آهنگ پیشواز میذارین. چون ما نمیتونیم بشماریم ببینیم چند تا زنگ خورده که سریع قطعش کنیم.

لولی صفر، زن دایی دومیِ مادرش یک

     به فرزندان خود شنا، تیراندازی ، اسب سواری و ترجیح دادن خاله ی واقعی به فک و فامیلا و در و همسایه را بیاموزید. البته هر کار کردیم، یومونچه فعلا نیاموزیده.

جامعه شناسی

      خاطرات مدرسه ی دخترا مثل خاطرات سربازیِ پسراست. تا اسمش میاد همشون میگن شیطون و بی نظم و حاضر جواب و درس نخون و خلاصه ته خلاف مدرسه شون بودن. بدین صورت اون عنترهایی هم که اون موقع ها واسه معلما گل میاوردن و هی یاداوری میکردن "خانم‌ قرار بود امتحان بگیرین" و "آقا این تحقیق رو خودم انجام دادم واسه کلاس شما" و "خانم تو رو خدا باهامون بیاین اردو"هم همش من بودم.

تیستو Vs تیستو

    اون روز مهران، جوابِ آزمایش های خاله رو برام فرستاده بود که چک اش کنم، پشت سر آزمایشا هم یه فیلم فرستاده بود. باز کردم دیدم که فیلم از خودمه. یک هفته قبل از شروع قرنطینه رفته بودیم خونه ییلاقی و من توی حال خودم با اره افتاده بودم به جونِ یه شاخه ی بزرگ هیزم و بی توجه به همه جا واسه خودم اره میکردم.

حقیقتا خود درگیر ترینم.

تیستولوژی

    یه بار هم مامان یه پارچه های مخمل طوری با تم سبز و مشکی بعنوان رویی  بالشت های اتاق پذیرایی خریده بود. چند متر از همونم داد واسه ما کت و شلوار بدوزن. یه کت کوتاه یه دکمه که دکمه هاش با زنجیر طلایی بهم وصل میشد و شلوارش هم گشاد بود و بالای جیباش از همون زنجیر طلایی داشت. یه بلوز سفید هم واسه زیر کت که فکر کنم‌ طرحش پاپیون های سفید و قرمز داشت.

     پارچه پارچه ی خفنی بود، دوخت هم همینطور. ولی خب ۶ تا بالشت توی پذیرایی هم همینو تنشون کرده بودن :) تازه هر وقت هم تیپ میزدیم بریم مهمونی، دایی ها سریع یادآوری میکردن که: عه روبالشتی پوشیدین؟

تیستو هستم از شهرستان

    روزی روزگاری ، وقتی که بچه بودیم، یک عروسک هایی مد شده بود که خیلی از دید ما خفن بود. از این عروسک هایی که کلا پلاستیک هستند. یعنی یک موج هایی روی کله دارند که استعاره از موهای کوتاه بود و دست و پا ها فقط در قسمت منفی محور Y و آن هم به میزان 180 درجه تکان میخورد و به اشاره ای از جا در می آمد. می آمدند با یک مقوار بزرگ برای اینها دامن بلندی درست میکردند و روی این مقوا را با ردیف های روبان، ریش ریش و فِر شده می پوشاندند. حالا می ماند بالا تنه ی عروسک که آن هم معمولا با روبان ریش ریش پوشانده میشد و روی کله هم طبق سلیقه ی صاحب اثر، یا کلاهی قرار می داندند و یا با روبان زرد برایش زلف فرفری درست میکردند. خوب تصور کردید؟

من همین را هم نداشتم :)

یومونچه روحی فداش

    اینقد روابطمون حسنه اس که تا حوصله اش سر نرفته باشه، جواب تلفن هام رو نمیده‌.‌ یا ریجکت میکنه یا میگه دستم گیره یا میگه لولی دستش گیره. حتی گاهی دیده شده مامانش هم که میخواد با من حرف بزنه همینا رو میگه.

   ولی دیگه دیشب یه چیزی رو کرد که مرز های خلاقیت در پیچوندن، جا به جا شد.  دیشب وسط صحبت با من، گویا دیگه دلش نمیخواست ادامه بده،  یهو گفت: "خانه ی بازی اومده پشت خط. کار داره!"

الهام گرفته از اکوان دیو

    چند روز پیش کسی توی استوری اینستاگرام پرسید: میدانید چرا دیبیِ کلاه قرمزی برعکس صحبت میکند؟ و وقتی جواب ها را منتشر کرد معلوم شد تقریبا چند نفری بیشتر دلیلش را نمی دانند. اینقدر به نظرم عجیب بود که از همان روز دوره افتاده ام و از همه این سوال را می پرسم. و واقعا عده ی کمی درست جواب دادند. گروه خانوادگی ما که کلا سکوت مطلق شد. یعنی خدایی برایشان سوال پیش نیامده چرا؟!

زیر باران باید خُفت

   یک اپلیکیشن هایی هست که والدینی که نوزاد کولیکی دارند حتما آنها را می شناسند. این برنامه ها مجموعه ای از صداهای مونو تون و یا ارامش بخش را در خود ذخیره دارد. صداهایی مثل صدای جاروبرقی و سشوار و جریان آب و حتی صدای باران. این صداها نوزاد ها و بخصوص نوزادانی که دل درد های طولانی مدت دارند را آرام میکند و می خواباند. شما که غریبه نیستید، کوچک شما تیستو هم گاهی برای خوابیدن دست به دامن این اپلیکیشن ها می شود. اینطور که افکت باران را پلی میکنم و میخوابم. و واقعا میخوابم. ولی دیروز ظهر که رفته بودم توی اتاق بخوابم، میمِ بنده ی خدا از همه جا بی خبر، از توی هال صدای چکه کردن آب شنیده و هی دستشویی و حمام و آشپزخانه و این طرف و آن طرف را چک کرده دنبال نشتی آب، تا اینکه تایمر تمام شد و صدا قطع شده.