در ستایش گویش مادری

ایبیزیش ایبینیش.

تحت الفظی اش یعنی الک میکنی و مشاهده خواهی کرد.

که یعنی خواهیم دید، آن هم با ضریب اطمینان بالا.

خانواده ی دکتر تیستو

      یکی از دوستان پست گذاشته در مورد خداحافظی با خاله اش که دارن میرن امریکا. خاله هاتون فوتوشاپه نه؟ پس چطور خاله دایی های ما نهایتا بخوان جایی برن میرن خونه ی روستا؟ بعد تازه از اونجا که چیزی نمیارن هیچ، ما هم که میخوایم بریم هی زنگ میزنن مرغ بگیرین، آرد بگیرین تخم مرغ بگیرین... وقتی هم رسیدیم اونجا میگن عه، نون نگرفتین؟

ببین با کیا شدیم مثبت نود و دو نفر

   حالا درسته من اینجا حکومت نظامی اعلام کردم و کامنت و همه چی بسته اس. ولی یکی تون نباید بیاد بگه شونصد تا پست قبل تر اشتباهی به جای ققنوس نوشتم سیمرغ؟

خاطرات درمانگاه

   آقاهه برای شونصدمین بار حین ویزیت مریض های دیگه اومد توی اتاق و گفت سونوگرافی که قبلا براش نوشتم رو عوض کنم و یکی برای شکم و لگن کامل بنویسم. کلی کفرم در اومد که هی بی نظم بازی درمیارن و هی میرن و میان و بهش هم گفتم که یکم حواسشون رو جمع کنن و هی موقع ویزیت بقیه نیان که هی دوباره کاری نشه.

   ولی خب اینجا ما روتوش موتوش نداریم که. دفترچه رو که باز کردم دیدم دفعه ی قبل براش سونوی لگن نوشته بودم و زیرش توضیح داده بودم: برای بررسی رحم و تخمدان ها.

یومونچه روحی فداش

[داریم باهم شعر جدید تمرین میکنیم]

+ اَسبم اگر بود از ترس می مرد / یا سکته میکرد یا غصه میخورد.

- غصه چیه؟

+ یعنی ناراحت شده یعنی دلش گرفته. مثل وقتی که تو از پیش مامان جون اینا برگشتی خونه تون که ناراحت بودیا. این یعنی غصه خوردن.

- من غصه خوردم.

+ آخی آره.

- ما خونمون غصه داریم. توی پلاستیکه. الان مخوایم بخوریمش.

بفرمایید روضه

600 گرم زولبیا بامیه ~  30 هزار تومان

بدون عنوان

این کانال/پیج مکتوبات هم حرمت حلول این ماه عزیز رو نگه نمیداره. یه بند گُه میخوره.

حماسه ی حضور

     امشب وقتی ما خوابیدیم و روحمون خبر نداره، توی تلویزیونِ ملیِ اسباب اثاثیه،  داره از حضور ظرف شکر و شیشه ی پر از تخم شربتی و خرما و قابلمه ی پلوی دم کشیده ی روی اجاق و گردو و گلاب و آرد و غیره گزارش پخش می شه و گوینده می فرماد: اندک اندک جمع مستان می رسد... آهنگ زمینه هم نگفته پیداست: conquest of paradise

این بطری صولتی ام که تازه اولین باره ماه رمضون میبینه و قراره عرقیجات توش درست کنم هم از اون دختر فوکولی هاست که حتما باهاشون مصاحبه میشه.

بدون عنوان

    این مدت هی به خودم دلداری می دادم که: عیب نداره. عوضش روزی که کارت رو ول کردی استوری میذاری‌ "آزاد شدم خوشحالم ننه، ایشالا آزادی قسمت همه" که شت. یهو ناغافل حکم قصاص یارو اومد.

فصل مهاجرت سروتونین ها

پلک چپم داره می پره. به سلامتی و میمنت مود افسردگیه که دوباره داره میاد.