خاتواده ی دکتر تیستو

   یه breaking news خفن خانوادگی داشتیم که دلم نمیخواست برای یاس تعریف کنم. میلم نمی کشید آقا. بره پیش صادق جونش براش تعریف کنه. همینم بهش گفتم. حرصی شد گفت: حالا یه جوری میگی breaking news شگفت انگیز و خفن انگار مثلا بابابزرگ حامله شده.

     آخرش وقتی دل نازک و پروانه ایم به رحم اومده و براش تعریف کردم - البته بعد از اینکه برای هزارمین بار اعتراف کرد که غلط کرده رفته به صادق سر بزنه و علی الحساب صادق هم غلط کرده - بعد از چند لحظه سکوت مرگبار می گه: کاش همون بابابزرگ حامله شده بود.

.

  دلم آب برنج های ننه رو می خواد. توی کاسه روحی بزرگه. با قاشق انگوری.

می خواهم برگردم به خاک. به ریشه ها

     فصل درو نزدیک است. حتما حالا خوشه های گندم  زرد شده و صحرا زیر نور خورشید می درخشد و باد هر چند دقیقه یک بار دریای خرمن های طلایی را مواج می کند. کم کم حتی می شود دید بعضی زمین ها درو شده و گندم ها و کاه های قابل برداشت را پشته کرده اند گوشه ای، تا قبل از آتش زدن کاه های باقی مانده، جای امنی ذخیره اش کنند.

   من پاییز و زمستانِ این خاک را، که وجب به وجبش برایم خانه است، دل سیر ندیدم، و سر سبزی بهارش به بخت بد از دستم رفت. ای کاش این بار بتوانم به موقع خودم را برسانم خانه. که بشود زل بزنم به خاکی-طلایی های صحرا.‌ که بوی کاه سوخته را بشنوم. 

بیشتر بدانید

    این کپسول هماتینیک که به اسم کپسول آهن می شناسید در واقع ترکیبی هست از آهن و فویلک اسید و ویتامین ب 12 و ویتامین ث. یعنی اگر کم خونی فقر آهن خفیف دارین یا اصلا همینطوری گاه گاهی میخواید مصرف کنید به عنوان تقویتی، خیلی انتخاب خوبیه.

   ولی اگر مشکل کم خونی شدید دارید، باید همون فروس سولفات که قرص آهن هست استفاده کنید چون آهن موجود در ترکیبش، قابلیت جذب بیشتری داره. پس همینطوری این دوتا دارو رو باهم جایگزین نکنین.

تیستو و هزاران غُر نزده

   سه گروه رو اعصاب می شناسم. اینایی که صبح جمعه پا می شن میرن کوه و اینایی که زیاد کتاب میخونن و اینایی که چند تا بچه دارن یه جوری بادی به غبغب می ندازن و میگن وای من هر هفته میرم کوه، وای من اینهمه کتاب میخونم، وای من چهارتا بچه دارم! انگار واسه ما رفتن کوه، واسه ما کتاب خوندن، واسه ما زاییدن. بابا هر کار کردی واسه خودت بوده، لذت هوای آزادش، تحول فکری اش ( اگر اتفاق افتاده باشه) و محبت و شیرینی فرزند و پدر/ مادر شدن ، همش واسه خودته! همش! هیچی اش رو ما نمیخوایم! 

    گیاهخوار ها که ارث پدرشون رو از ما طلب دارن رو فعلا کاری نداریم چون هر چقدر بخوایم چک بنویسیم واسشون، بدهی مون بهشون تسویه نمیشه. بلکه طلبکارن از ما، بدین علت که : ما دلمون نمیخواد پروتئین بخوریم، شما چرا می خورید؟

تیستو و هزاران منبر نرفته

     می دونین اشتباه ما کجا بود؟ اینکه چپ و راست به همه ی شغل ها قداست دادیم. معلم فیلان است و طبیب بهمان است و اینچیزا. بابا معلم و طبیب و قاضی و پلیسو شاعر و غیره، اول از همه، انسان است. یعنی ما حق داریم از انسان ها انتظار برخورد 100 درصد حرفه ای داشته باشیم، ولی نه در ابعاد دیگه ی زندگیشون. مثلا پزشک وظیفه داره برای درمان درست و حرفه ای برخورد کنه و هیچ کم کاری در زمینه ی درمان قابل بخشش نیست. ولی دلیل نداره انتظار داشته باشیم حالا چون جون انسان ها رو نجات میده، به فکر پول دراوردن نباشه یا مثل گاو رانندگی نکنه، یا مثلا غلط املایی نداشته باشه. یا مثلا از شاعر انتظار داریم شعر بگه و متن قشنگ قشنگ بنویسه، و مثلا غلط املایی نداشته باشه، ولی خب قرار نیست اینقدر توی ذهنمون قدیس فرضش کنیم که اگر دیدیم سیگار میکشه یا مشروب میخوره یا مثل گاو رانندگی میکنه افسردگی بگیریم. یا مثلا معلم که زحمت می کشه به ما آموزش می ده، دستش هم درد نکنه، ولی ممکنه چی؟ آفرین! مثل گاو رانندگی کنه، یا مثلا همسایه آزار باشه، یا بد حساب باشه.

   زیر پا گذاشتن قانون زشت و غیر دینی و غیرعادلانه است. ولی ممکنه از همه ی انسانها سر بزنه. کارهای خلاف ارزش های اجتماعی هم همینطور. منتهی الان حرف من در مورد اخلاق حرفه ای و اینا نیست. حرفم با دل خودمونه. میگم توی دلمون آدم ها را با هر شغل و مرتبه و تباری که دارن اینقدر بالا نبریم که اگر یه بی اخلاقی، بی قانونی و یا بی ادبی ازشون دیدیم دلمون سیاه بشه و نا امید بشیم. کلا از این بشر دوپا همه چی بر میاد. امیدمون به خدا.

یومونچه روحی فداش

    شاخدار امروز تا دیر وقت کلاس دارد و اداره ی حدحد هم تا همان حدود برایشان جلسه گذاشته. پس طبق قرار قبلی قرار شده یومونچه امروز را همراه یاس برود دانشگاه و حالا این بچه اینقدر ذوق دارد و اینقدر شاد است، انگار کن که مثلا هری پاتر رفته باشد جام جهانی کوییدیچ، یا سائورون رفته باشد حلقه فروشی، یا بابا رفته باشد زرّاد خانه، یا شاخدار رفته باشد ماگ فروشی،  یا من رفته باشم نمایندگی ikea، یا میم جانم رفته باشد قصابی.

یومونچه روحی فداش

    فرمودن: تو نمیخوای نی نی بدنیا بیاری؟ الان توی شیکمت هیچی نیست؟ 🤦🏻‍♀️

 

*در ادامه صحبت ها از اینکه یه روزی من بچه داشته باشم ابراز خرسندی کردن و فرمودن دوسش خواهند داشت، اگر! اگر مثل آرسام -بچه ی فامیل زن داداشم اینا که خیلی روی اعصابشه- نباشه.

داره جالب میشه

     یادتونه همیشه دلم میخواست روز تولدم بارون بیاد و تقریبا هیچ وقت نمیومد؟ البته الان دیگه برام مهم نیست ولی خب جالبه که براتون بگم از اول اردی بهشت، شیراز تقریبا هر روز شده چند دقیقه رو بارون داشته. حتی الان هم دداره بارون میاد. دقیقا از اول اردی بهشت تا الان، البته به غیر از هشتم.