خانواده ی تیستو

    بابا همیشه کنار وسایلش کاغذ های دست نویسی داره که ذکر های روزانه رو روش نوشته و هر روز از روش میخونه. و خب به مرور زمان کاغذ ها دیگه کمرنگ و پاره و شلخته شده بودن و شده بود عین دفتر دستک دعا نویس ها. این شد که همه ی ذکر های اعراب گذاری شده رو از اینترنت سرچ و بعضی دیگه رو تایپ کردم و با فونت درشت و بولد به ترتیب صبح و شب مرتب کنار هم چیدم و میم هم زحمت کشید رفت پرینتش گرفت و پِرِسش کرد و محصول نهایی تقدیم بابا شد که خیلی خوشش اومد. فکر کنم کادو از این بهتر از ما نگرفته بود.

نتیجه گیری؟ تیستو ۱ یاس 0

ابوعلی سینا ۱ خواجه نصیر الدین طوسی0

سوزن انسولین ۱ موشک سجیل 0

فلاتر ۱ فلاتر 0

او آر اس ۱ سوخت موشک 0

در ستایش گویش مادری

سَر خُرو : (صفت) سر خود. آن هم با دوز بالا. معمولا مرغشان هم یک پا دارد. حتی گاهی دیده شده که اصلا پا ندارد.

مثال؟ فامیل های مادریم: خانواده ی محترم فرگوسن.

خاطرات درمانگاه

   طبق معمول بیمارهای پشت در سر نوبت دعواشون شده و آقای پذیرش عصبانی خودشو می اندازه بینشون و ضمن دعوت به حفظ آرامش، با گفتن اینکه "یکم احترام هم بذارید، یکم رعایت ما رو هم بکنید. عین حضرت عباس تک و تنها افتادم توی صحرای کربلا" درخواست درک متقابل داره. ولی این جوابیه که از یکی از بیمارها می شنوه: ‌"یعنی حضرت عباس هم کچل بود؟"